Ama Namin Unfold

THE APOSTLE'S CREED (Sumasampalataya) Part 1 of 3

Layunin namin na maglahad lamang ng mga aral pangkabanalan na masaganang dumaloy mula sa bibig ng panginoong Jesucristo at ng mga tulad niyang banal ng Dios. Kailan ma’y hindi namin hinangad na atakihin, siraan, ni gibain man ang pinaninindiganang paniniwala at kaalaman ng sinoman. Nawa, sana, bago nyo kami husgahan ay paka-unawain nyo munang mabuti ang buong nilalaman ng artikulong ito.

PART 1 OF 3

Ayon sa malawakang kaalaman na tinitindigang matibay ng marami, na nagmula sa mga nakaraang yugto ng mga kapanahunan. Itinuturing na isang katotohanan, na ang Dios ay taglay ang likas nitong kalagayang Espiritu. Ayon pa, Siya ay may walang hanggang eksistensiya na hindi kailan man maaaring mapansin ni maunawaan man ng limang (5) pangdama ng tao (panglasa, pang-amoy, pandinig, paningin, pakiramdam).

Iyan ay dahil sa ang kabanalbanalang pag-iral nito'y hindi gaya ng sa atin na may taglay na katawang pisikal (physical body). Sa madaling salita ay walang anomang kakayanan ang mga nabanggit na mga pangdamang pisikal na makita, madinig, malasahan, maamoy, at maramdaman ang Espiritu, mabuti man o masama.

Dahil sa hindi mapapasinungalingang realidad na may ganap na kinalaman sa materiya at Espiritu. Gayon ngang hindi kailan man papasok sa anomang eksistensiya ng katotohanan, na ang materiya ay gaganap, o aakto na gaya ng likas na kalagayang Espiritu. Na kung lilinawin ay hindi kailan man mangyayari, na ang tao sa likas na estadong materiya ay maging Dios, upang siya'y kilalanin sa kalagayang tao na ay Dios pa rin.

Ang langis sa madaling salita ay hindi kailan man maaaring maging tubig, at gaya din naman na ang tubig ay hindi maaaring maging langis, kahi man sila'y magkatulad sa  partikular na kondisyong likido. Ang tao sa makatuwid ay hindi kailan man maaaring maging Dios, at ang Dios ay hinding hindi kailan man lalapat sa likas na kalagayan ng NILALANG, sapagka't Siya sa Kaniyang kabuoan ay isang MANLALALANG.

Bago matapos ang ika-anim (6th) na siglo, o sa simula ng ika-pitong (7) siglo, ang Apostles Creed (Sumasampalataya Ako) ay dumating sa finalidad ng pagtanggap, hanggang sa ganap na kilalanin ng pamunuan ng Simbahang Katolika, na opisyal at matibay nilang "Pahayag ng Pananampalataya". 

Narito, at sa akdang ito ay masusi nating sisiyasatin, at isa-isang hihimayin ang buong nilalaman ng nabanggit na Kredo.

Ang Ama na nasa Langit

 

Courtesy of Google Images

Noon pa mang una ay isa ng malaking usapin ang tungkol sa kaisisang Dios na nasa langit. Ama ang nakaugaliang itawag ng marami sa Kaniya, at pinaniniwalaan nilang nag-iisa lamang ang Kaniyang Anak, at siya ay walang iba, kundi itong si Jesus ng Nazaret. Isa lamang iyan sa hindi kakaunting palapalagay ng mga tao hinggil sa likas niyang kalagayan.

May nagsasabi din na siya ay "hindi anak ng Dios na Dios," kundi "anak lamang ng tao na tao." Ano pa't giit ng iba ay "hindi anak ng Ama itong si Jesus, kundi siya mismo ang Ama," sapagka't nasusulat na siya at ang Ama ay iisa. Ang iba naman ay nagsasabi na siya ay "tao at Dios," dahil sa pahiwatig umano ng kasulatan na siya ay "Dios na nagkatawang tao."

Ang mga argumentong iyan ay walang katapusan na pinagbabangayan ng marami noon pa mang una hanggang sa kasalukuyan nating panahon. Gayon man, kung bibigyan lamang ng pagkakataon ang Katuruang Cristo na liwanagin ang hindi matapostapos na isyung iyan ay hindi magiging mahirap sa atin, na maunawaan ng lubos ang katotohanan tungkol diyan.

Ang Katuruang Cristo, palibhasa'y mga sagradong aral (evangelio ng kaharian) na masigla at may galak sa puso na ipinangaral ng sarili niyang bibig ay taglay ang mga presisyon at eksaktong paglilinaw sa mga magugulong isyu na gaya niyan. 

Huwag nga lamang iyan lalakipan ng ibang evangelio (evangelio ng di pagtutuli) ay may katiyakan, na kasusumpungan ng mga katuwiran na sinasang-ayunang lubos ng katotohanang sumasa Dios ng langit.

Gawin naman natin ngayon na alisin sa eksena ang panggulong ibang evangelio nitong si Pablo, at subukan naman natin na bigyang pagpapahalaga ang Katuruang Cristo, na kay laon ng niwawalang kabuluhan ng marami. Kaya ngayo'y tingnan natin, kung ano ang kalalabasan ng mga salita na mismo ay iniluwal ng sariling bibig ni Jesus hinggil sa usapin na may kinalaman dito.

PANALANGIN SA MGA BANAL

Sa umiiral na kasalukuyang kapanahunan ay tila mahihirapan tayong bilangin ang mga tao na hindi lubos ang pagka-unawa sa umiiral na katuruang pangkabanalan. Iyan ay tanyag sa mga mambabasa ng banal na kasulatan (bibliya) sa tawag na, “Evangelio ng kaharian.” Ganap itong tumutukoy sa mga salita na mismo ay nangagsilabas mula sa bibig ni Jesucristo, na isinatinig at isinatitik ng labingdalawang (12) apostol. Sa bilang nila ay nagkapalad na mailahok ang aklat ni Mateo at Juan sa mga sinipi ng emperiong Roma na matatandang kasulatan, upang maging kapakipakinabang na bahagi nitong Bagong Tipan ng Bibliyang Romano.

Sino man nga’y mapapa-oo at mapapasang-ayon sa inihahaing banal na katuruan, kung ito ay kasusumpungan ng mga salita ng Dios na sinalita mismo ng sariling bibig ni Jesus. Dahil dito, sa marami ay katiwatiwala at inaaring katotohanan ang kaniyang mga pahayag. Kaya nga, alin mang katuruang pangkabanalan ay itinuturing na huwad, o kaya’y pilipit na aral - kapag ito’y kinakitaan ng anomang uri ng paghihimagsik, o pagsalungat sa mga nagtutumibay na salita ng kaniyang bibig.

Ngayon nga, batay at alinsunod sa mga katiwatiwalang katunayang biblikal (mga aral na binigkas ng bibig ni Jesus) ay mabibigyan ng kaukulang tanglaw ang usapin na ganap ang kinalaman sa “panalangin sa mga banal.” Gayon din naman na may magaganap na paglalahad sa ilang sitas ng lumang tipan - sa layuning pagtibayin ang mga salita (Evangelio ng kaharian) bilang pagsang-ayon ng katotohanan.