Martes, Agosto 1, 2017

ANG PANGALAWANG PAGPARITO (The Second Coming)

Katotohanan nga kaya na itong si Jesus ng Nazaret ay nangako sa kaniyang mga alagad, na siya ay muling magbabalik, gaya ng maliwanag na nasasaad sa sumusunod na talata,

JUAN 14 :
2  Sa bahay ng aking Ama ay maraming tahanan; kung di gayon, ay sinabi ko sana sa inyo; sapagka't ako'y paroroon upang ipaghanda ko kayo ng dakong kalalagyan.

3  At kung ako'y pumaroon at kayo'y maipaghanda ng kalalagyan, ay MULING PARIRITO AKO. at kayo'y tatanggapin ko sa aking sarili; upang kung saan ako naroroon, kayo naman ay dumoon. 

Tila nga yata may matibay na katunayang biblikal ang marami, na madiing nagsasabi hinggil sa huling mga araw, na kung saan ay pinaniniwalaan ang naka-akmang pagparito nitong si Jesucristo sa pangalawang pagkakataon.


ANG PAGPARITONG MULI
Gaya ng isang pagpapatotoo sa mga darating na kapanahunan, sa nabanggit na talata (Juan 14:2-3) ay tahasang winika ng sariling bibig nitong si Jesus ang walang pagsala niyang pagparito. Ano pa't, sa karamihan ay pangkalahatang unawa, na ang tinutukoy na "Anak ng Tao" ng banal na kasulatan (bibliya [NT]) ay walang iba anila, kundi ito ngang si Jesus ng Nazaret.

Gayon ma'y hindi nangangahulugan na mula sa mga talatang iyan ay tutuldukan na natin ang paunang unawa na iyan ng marami. Iyan ay sa kadahilanang may ilang salita na mismo ay ipinangaral ng sarili din namang bibig ng Cristo, na nagkakaloob ng tama, husto, at presisyong unawa sa makontrobersiyal na usaping iyan.

Napakaliwanag alinsunod sa katuwirang minamatuwid nitong nilalaman na isang bahagi ng Juan 14:2-3, ang mga salitang, 

"MULING PARIRITO AKO."  

Sa biglang tingin ay titiyakin ng sinoman, na ang muling paririto ay walang iba, kundi itong si Jesus na Cristo ng Nazaret. Sa gayo'y maituturing ang gayon na isang padalosdalos na paghahayag ng kongklusyon, o hindi napapanahon na paglalagay ng tuldok, o pagbibigay ng wakas sa usapin na may kinalaman sa kung sino ang muling paririto.

Winikang "muling paririto," na ang ibig ipakahulugan ay nauna ng pumarito at lumisan. Sinasabi na sa huling mga araw ay pinaniniwalaang pariritong muli sa pangalawang pagkakataon.

Kaugnay ng usaping iyan ay bigyan kaya muna natin ng kaukulang tanglaw ng liwanag ang ilang mga bagay, upang ang dakong iyan na dati ay hindi naaaninag ng sinoman ay maihayag ng ilaw at sa gayo'y mailuwal ng liwanag nito ang katotohanan na kay laon ng nilalambungan ng sukdulang kadiliman.

BUMABA ANG SUGO NA ESPIRITU NG DIOS
Hinggil sa katotohanan ay madiing winika ng sariling bibig ng Cristo ang mga hindi mapapasinungalingang pahayag, na siya nating gagamitin ngayon na mga katiwatiwalang katunayang biblikal, na sinasabi,

Mateo 3 :
16  At nang mabautismuhan si Jesus, pagdaka'y umahon sa tubig: at narito, nangabuksan sa kaniya ang mga langit, at nakita niya ang ESPIRITU NG DIOS na bumababang tulad sa isang kalapati, at lumalapag sa kaniya;

17  At narito, ang isang tinig na mula sa mga langit, na nagsasabi, Ito ang sinisinta kong Anak, na siya kong lubos na kinalulugdan. 

Napakaliwanag ayon sa kasulatan, na may Espiritu ng Dios na bumaba mula sa kaharian ng langit, at ito'y lumapag kay Jesus. Na ang madiing pakahulugan ng talata ay sumanib kay Jesus ang nabanggit na Espiritu, Sa makatuwid ay ginawa Siya nitong isang talaytayan, o isang kasangkapan (medium) sa layuning maisatinig ng sariling bibig ng Cristo ang Kaniyang mga salita na nagpapahayag ng tunay na kabanalan. Gayon din na magawa Niya ang Kaniyang mga dakila na gawain sa pamamagitan ng katawang pisikal ng Cristo.

Dahil diyan ay isang katotohanan na matuwid panghawakang matibay ng sinoman, na mula sa kaluwalhatian ng langit ay may ISINUGO na Espiritu ng Dios sa ilog ng Jordan. Iyan ay upang sa kabuoang pagkatao ng Cristo, matapos na siya'y bautismuhan ni Juan nitong bautismo sa pagsisisi ng mga kasalanan, ay masiglang mamahay at makapangyarihang maghari. 

Kaya naman mula sa sariling bibig nitong si Jesus ay malayang nahayag ang mga sumusunod na katuwirang sinasang-ayunan ng hindi mapapag-alinlanganang katotohanan na sumasa kaisaisang Dios ng langit.

Gaya ng napakaliwanag na nasusulat ay madiing winika,

HINDI SI JESUS ANG NAGSASALITA, NI ANG GUMAGAWA

JUAN 8 :
26  Mayroon akong maraming bagay na sasalitain at hahatulan tungkol sa inyo: gayon pa man ang nagsugo sa akin ay totoo; at ANG MGA BAGAY NA SA KANIYA’Y AKING NARINIGANG MGA ITO ANG SINASALITA KO SA SANGLIBUTAN. (Juan 15:15, Juan 17:8)

JUAN 8 :
28  Sinabi nga ni Jesus, Kung maitaas na ninyo ang ANAK NG TAO, saka ninyo makikilala na ako ang Cristo, at WALA AKONG GINAGAWA SA AKING SARILI; KUNDI SINASALITA KO ANG MGA BAGAY NA ITO, AYON SA ITINURO SA AKIN NG AMA.

JUAN 14 :
10  Hindi ka baga nananampalataya na ako’y nasa Ama, at ang Ama ay nasa akin? ANG MGA SALITANG AKING SINASABI SA INYO’Y HINDI KO SINASALITA SA AKING SARILI: kundi ang AMA na tumatahan sa akin ay gumagawa ng kaniyang mga gawa. (Juan10:30).

JUAN 12 :
49  Sapagka’t AKO’Y HINDI NAGSASALITA NA MULA SA AKING SARILI; Kundi ang AMA na sa akin ay nagsugo, ay siyang nagbigay sa akin ng UTOS, kung ANO ANG DAPAT KONG SABIHIN, at kung ANO ANG DAPAT KONG SALITAIN. (Juan 15:15Juan 17:8)

JUAN 7 :
16  Sinagot nga sila ni Jesus, at sinabi, Ang turo ko ay hindi akin, kundi doon sa nagsugo sa akin. (Juan 15:15)

Ang binanggit na Ama sa mga talata sa itaas ay walang alinlangang tumutukoy ng ganap sa Espiritu na isinugo sa sangkalupaan na mula sa kaluwalhatian ng langit. Sa makatuwid ay Siya ang Espiritu ng Dios na kumakatawan sa kaisaisang Dios na nasa langit, na sa ating wika ay tanyag sa pamimitagang panawag na "AMA."

Kung ito ngang si Jesus ng Nazaret ay may Espiritu ng Dios (Espiritu Santo) na masiglang namamahay at makapangyarihang naghahari sa buo niyang pagkatao nang panahon niyang iyon. Matuwid lamang na matukoy natin kung si Jesus ba sa kaniyang sarili, o ang nabanggit na Espiritu ang nagsasalita sa bawa't talata na ating binabasa. Iyan ay upang hindi tayo magkamali, at ng magkaroon ng kahustuhan ang ating unawa sa mensahe na ipinahihiwatig ng bawa't talata na ating binabasa patungkol kung kanino man sa kanila.

Kaugnay niyan ay muli nating ilahad ang madiing wika (salita) ng nabanggit na Espiritu ng ilog Jordan, na ito nama'y isinatinig mismo ng sariling bibig ng Cristo, na ang may kahustuhang bigkas ay gaya nito.



JUAN 14 :
2  Sa bahay ng aking Ama ay maraming tahanan; kung di gayon, ay sinabi ko sana sa inyo; sapagka't ako'y paroroon upang ipaghanda ko kayo ng dakong kalalagyan.

3  At kung ako'y pumaroon at kayo'y maipaghanda ng kalalagyan, ay MULING PARIRITO AKO. at kayo'y tatanggapin ko sa aking sarili; upang kung saan ako naroroon, kayo naman ay dumoon. 

Napakalinaw, batay sa may tuldok na wika ng Espiritu ng Dios na isinatinig ng sariling bibig ng Cristo, na mababasa sa Juan 7:16, Juan 8:26, Juan 8:28, Juan 14:10, at sa Juan 12:49. Ang isinasaad ng 
Juan 14:2-3 na mababasa sa dakong itaas ng istansang ito ay hindi tumutukoy kay Jesus ng Nazaret, kundi sa Espiritu ng Dios, na sa natatanging kapanahunan niyang iyon ay makapangyarihang namamahay at naghahari sa kaniyang kabuoang pagkatao. 

Gayon ngang ang salita ng nabanggit na Espiritu ay walang alinlangan na isinatinig lamang nitong si Jesus. Sapagka't gaya sa linaw ng kristalinong tubig ay madiin niyang winika:


1. ANG MGA BAGAY NA SA KANIYA’Y AKING NARINIGANG MGA ITO ANG SINASALITA KO SA SANGLIBUTAN.

2. WALA AKONG GINAGAWA SA AKING SARILI; KUNDI SINASALITA KO ANG MGA BAGAY NA ITO, AYON SA ITINURO SA AKIN NG AMA.


3. AKO’Y HINDI NAGSASALITA NA MULA SA AKING SARILI; Kundi ang AMA na sa akin ay nagsugo, ay siyang nagbigay sa akin ng UTOS, kung ANO ANG DAPAT KONG SABIHIN, at kung ANO ANG DAPAT KONG SALITAIN.


4. ANG TURO KO AY HINDI AKINKUNDI DOON SA NAGSUGO SA AKIN

Isang katotohanan, na ang kaluwalhatian ng langit ay may isinugong Espiritu ng Dios (Espiritu Santo) sa kalupaan. Ang nagsugo sa kaniya ay itinuturo niya sa sinoman na tawaging "Ama". Sapagka't siya'y tinawag nitong "sinisintang Anak", gaya ng maliwanag na nasusulat,



Mateo 3 :
16  At nang mabautismuhan si Jesus, pagdaka'y umahon sa tubig: at narito, nangabuksan sa kaniya ang mga langit, at nakita niya ang ESPIRITU NG DIOS na bumababang tulad sa isang kalapati, at lumalapag sa kaniya;

17  At narito, ang isang tinig na mula sa mga langit, na nagsasabi, Ito ang sinisinta kong Anak, na siya kong lubos na kinalulugdan. 



Bigyan nga lamang natin ng higit, masusi, at ibayong pag-aanalisa at hustong unawa ang mga nabanggit na talata sa itaas.


Nakita ni Juan ang Espiritu ng Dios na tila anyo at wangis ng isang kalapati na lumapag kay JesusDiyan nga ay madiing sinalita ng mahiwagang tinig na mula sa kaluwalhatian ng langit, 

"Ito ang sinisinta kong Anak"

Diyan ay hindi kailan man isinaad ng nabanggit na Espiritu ng Dios na, "kaisaisang Anak, ni, bugtong na anak" man , kundi "sinisintang Anak" lamang ang tahasan Niyang turing sa buong pagkatao ni Jesus. Katunayan lamang na sa paningin ng solo Dios ng langit ay lumalapat sa buong sangkatauhan ang tinawag niyang Anak. Subali't sa kabuoang bilang nito sa panahong iyon ay ipina-unawa Niya sa buong sanglibutan, na may natatangi siyang Anak na pinag-uukulan niya ng maluwalhati niyang pagsinta. At iyon nga ay walang iba kundi si Jesus ng Nazaret.

Kung magugunita natin, mula sa itaas ay masiglang ipinakilala kung sino ang nagsasalita gamit ang malinaw na tinig ng sariling bibig ng Cristo. Ito ay wala rin namang iba, kundi ang Espiritu ng Dios na masiglang bumaba mula sa kaluwalhatian ng langit. Iyan ay upang makapangyarihang mamahay at maghari sa buong pagkatao nitong si Jesus.




ANG MGA NALULUKLOK SA KANAN AT KALIWA NG DIOS
Gaya ng marami na noong una ay nagsipagtagumpay na matamo ang dakilang pagpapala ng Ama na makapasok at maging bahagi nitong kaluwalhatian ng langit. Si Jesus ay isa sa mapapalad na naluklok sa kanan ng kaisaisang Dios ng langit.

Hinggil diyan, mula na rin sa sariling bibig ng Cristo ay madiin niyang winika, kung sinu-sino at kung saan-saan manggagaling ang mapapalad na kaluluwang sama-samang uupo sa kanan ng kaisaisang Dios ng langit.

Gaya ng napakaliwanag na nasusulat,

Mateo 8 :
11  At sinabi ko sa inyo, na marami ang magsisipanggaling sa SILANGANAN at sa KALUNURAN, at magsisiupong kasama ni Abraham, at ni Isaac, at ni Jacob, sa KAHARIANG NG LANGIT.

Sa gayo'y maliwanag din namang nasusulat, kung saang dako ng Ama magsisi-upo ang mga nangagsipagtagumpay na matamo mula sa Kaniya ang gayong kadakilang anyo ng pagpapala.

Mat 25 :
33  At ilalagay niya ang mga tupa sa kaniyang kanan, datapuwa't sa kaliwa ang mga kambing.


34  Kung magkagayo'y sasabihin ng Hari sa nangasa kaniyang kanan, Magsiparito kayo, mga pinagpala ng aking Ama, manahin ninyo ang kahariang nakahanda sa inyo buhat nang itatag ang sanglibutan: 

Mat 25 :
41  Kung magkagayo'y sasabihin naman niya sa mga nasa kaliwa, Magsilayo kayo sa akin, kayong mga sinumpa, at pasa apoy na walang hanggan na inihanda sa diablo at sa kaniyang mga anghel:


SIYA'Y HINDI NA LALABAS DOON
Kung magkagayo'y mangyayari pa ba na sila'y muling lumabas sa kaluwalhatian ng langit, upang isugo sa sanglibutan sa layuning kumatawan sa Espiritu ng Dios, o sa Espiritu Santo?

Tungkol diyan ay hindi mahirap unawain ang isang talata na nagbibigay ng hustong diin sa katotohanan na may ganap na kinalaman sa usaping ito.

Gaya ng napakaliwanag na nasusulat ay winika,

APOC 3 :
12  Ang magtagumpay, ay gagawin kong haligi sa templo ng aking Dios, at HINDI NA SIYA'Y LALABAS PA DOON: at isusulat ko sa kaniya ang pangalan ng aking Dios, at ang pangalan ng bayan ng aking Dios, ang bagong Jerusalem, na mananaog buhat sa langit mula sa aking Dios, at ang aking sariling bagong pangalan.

Napakaliwanag ang madiing wika ng Espiritu, na ang sinoman na magtagumpay ay gagawing haligi sa Templo (kaluwalhatian) ng kaisaisang Dios ng langit. Sa gayong kasagradong kalagayan ay nakamit na nga ng sinoman ang pagtatagumpay na makapasok sa kaluwalhatian ng Ama nating nasa langit. 

Dahil diyan ay wala ng anomang balidong sintido, o kadahilanan man, upang siya ay lumabas mula sa kaluwalhatian ng langit at bumaba pang muli sa kalupaan, at saka gumanap sa partikular na gawain ng Espiritu Santo. Kundi siya ay mananatili na doon na magpasawalang hanggan, at hindi na lalabas pa, na lubhang naiiba sa paniwala ng mga hangal at hibang sa paningin ng kaisaisang Dios ng langit..

Itong si Jesus ay isa sa nagkapalad na matamo ang kaluwalhatian ng langit, at siya gaya ni Abraham, Isaac, Jacob at ng marami pang iba. Mula sa silanganan at kalunuran ng ating mundo ay nagsiluklok sa kanan ng kaisaisang Dios ng langit. Sila nga ay katotohanan na hindi na lalabas pa doon.

KONKLUSYON:
Ang napakaliwanag na pariritong muli ay walang iba, kundi ang Espiritu ng Dios, o ang Espiritu Santo, na namahay at naghari sa kabuoang pagkatao nitong si Jesus at ng mga tulad niyang banal ng Dios. Iyan ay sa pamamagitan ng bawa't "anak ng tao" sa nasasakupan ng iba't ibang henerasyong biblikal na masigla at makapangyarihang pinamamahayan ng nabanggit na Espiritu.

Katotohanan na itong si Jesus ng Nazaret, maging ang sinoman na kinilalang lubos ng kaisaisang Dios ng langit sa larangan ng tunay na kabanalan, ay hindi na muli pang lalabas sa kaluwalhatian ng langit. Bagkus ay mananatili doon na nabubuhay na magpasawalang hanggan. 

Napakaliwanag alinsunod sa katuwirang iyan ng Dios mula sa nakaraang istansa. Na kung mayroon mang espiritu na anila'y lumalangkap sa sinomang nagpapakilalang talaytayan ng mga banal na espiritu, sila ay hindi mga banal na Espiritu ng Dios, kundi pawang mga kampon ng diyablo na nagsisipagkanlong sa lilim ng sukdulang kadiliman

Ang pangkalahatang paniniwala kung gayon, na ang pagbabalik ng anak ng tao sa katauhan nitong si Jesus ng Nazaret ay ganap na lumalapat sa isang napakalaking kasinungalingan lamang.

Bawa't henerasyong biblikal na binubuo ng apatnapung (40) taon, mula sa apat (4) na direksiyon (NSEW) ng ating mundo ay nilalakipan ng Dios ng mga anak ng tao, na kung saan ay ginagawang sisidlang hirang nitong Espiritu ng Dios. Sa madaling salita ay mga talaytayan (medium) ng banal na Espiritu, na tagapagsatinig ng mga salita (evangelio ng kaharian/Katuruang Cristo) na nangagmumula sa Espiritu ng katotohanan, sa Espiritu ng ilaw, sa Espiritu ng pag-ibig, sa Espiritu ng kapangyarihan, sa Espiritu ng paglikha, sa Espiritu ng karunungan, at sa Espiritu ng buhay.


MGA NANGAGSIPAGDAAN NA HENERASYONG BIBLIKAL
Ilan na nga ba ang nakaraang mga henerasyong biblikal mula sa natatanging kapanahunan nitong Cristo ng Nazaret? Itinatayang nasa limampung (50) henerasyong biblikal na nga ang nakakaraan. Katunayan lamang na sa bilang na iyan ay napakarami (600) na palang naganap na pagparito ang nabanggit na anak ng tao. Dangan nga lamang ay hindi namalayan ng marami, palibhasa'y pinaasa sila ng mga huwad na mangangaral, mula sa hidwang aral (evangelio ng di-pagtutuli ni Pablo) na tumutukoy anila sa pangalawang pagparito nitong si Jesus ng Nazaret.

Akalain mo na sa matiyagang paghihintay sa isa (1), lingid sa kaalaman ng mga hindi nakakaunawa ay naparito at lumisan na pala ang itinatayang animnaraan (600) na Anak ng tao sa mundong ito. Na ang bawa't isa ay nagtaguyod, tumangkilik, nagtanggol, NANGARAL, at sumunod sa dakila at kabanalbanalang katuruang Cristo, na kung saan ay kasusumpungan ng mga dakilang kautusang Cristo. 

Nakakalungkot isipin na ang kaisaisang kaganapan (pangalawang pagparito) na pinakahihintay ng marami ay hindi na kailan man magkakaroon pa ng anomang eksistensiya sa kalupaan, sapagka't ito sa katotohanan lang ay naganap na. 

Sapagka't sa bawa't henerasyong biblikal (40 years) na nagsisidating at lumilipas ay hinding hindi pinababayaan ng kaisaisang Dios ng langit, na mawalan ng mga personal niya na tigtatatlong (3) manggagawa (sugo) ang bawa't direksiyon (NSEW) ng ating daigdig na ginagalawan at tinatahanan.

Samanatala, sa evangelio ng di-pagtutuli nitong si Pablo, o sa Katuruang Pablo ay pinaniniwalaan na si Jesus ang siyang kahulihulihang sugo ng Dios. Laban diyan, sa relihiyong Islam ay hindi si Jesus ang gayon, kundi si Mohammad, at wala ng iba pa anila ang kahulihulihang sugo ng Dios sa buong kalupaan. 

Ano pa't sa Katuruang Cristo ay hindi nga gaya ng giit nila na mga Pauliniano at nilang mga Mohammedan. Ang pag-aankin na iyan hinggil sa kung sino ang kahulihulihang sugo ng Dios ay maituturing lamang na isang napakalaking kahangalan at kahibangan ng mga tao, na walang hustong unawa sa katotohanan, na ipinahahayag sa buong sangkatauhan ng dakilang Katuruang Cristo.

Sa pagtatapos ay arukin nga natin hanggang sa ating makakaya ang higit na malalim na kahulugan ng mga salitang nasusulat sa sumusunod na talata.

Mateo 28 :
20  Na ituro ninyo sa kanila na kanilang ganapin ang lahat ng mga bagay na iniutos (kautusang Cristo) ko sa inyo: at narito, AKO'Y SUMASA INYONG PALAGI, HANGGANG SA KATAPUSAN NG SANGLIBUTAN.

Sa gayo'y isang napakaliwanag na katotohanan, na hindi mahihinto ang walang patid na apostolikong pagkakasunud-sunod (apostolic succession) hanggang hindi natatapos ang mga kapanahunan (ages)? Dahil dito ay ano ang sentido (sense) ng aral na tumutukoy sa mga huling sugo na pinaniniwalaang si Jesus, o kaya naman ay si Mohammad?

Kamtin ng bawa't isa ang mga biyaya na nagmumula sa mga nabanggit na bahagi ng kaisaisang Dios ng langit. Ang lahat ng iyan ay masaganang dumaratal sa sinomang nasusumpungan Niyang mayroong masigla at matiyagang pagsusumikap sa dakilang larangan ng tunay na kabanalan sa kalupaan.

ITO ANG KATURUANG CRISTO

Hanggang sa muli, paalam.



MGA ARTIKULO NA MAY GANAP NA KAUGNAYAN SA USAPING ITO

LABINGDALAWANG PINTUAN NG LANGIT (Click here)

ILANG TAON ANG ISANG HENERASYONG BIBLIKAL?Click here)



Para sa inyong pakikibahagi at suporta sa sagradong gawaing ito. Click here

Maaari din na i-click ang SUPPORT botton sa kaliwang itaas na bahagi ng artikulo.

Walang komento:

Mag-post ng isang Komento