IPAMAHAGI NA WALANG BAYAD

Sa kasalukuyang kalakaran ng mga bagay na may kinalaman sa pagpapaabot ng mga katuruang pangkabanalan, tila yata ang marami ay hindi na binibigyang halaga pa ang mahihigpit na tagubilin, na nasusulat sa matatandang kasulatan (Biblia) hinggil sa usaping ito. Sapagka’t ang marami ay lumikha ng kanikaniyang paraan, kung paano lalapatan ng kaukulang halaga ang anoman nilang gawang tumutukoy sa kabanalan.

      Nariyang idahilan, na sila’y nabibigkis sa seryosong pagtulong sa mga maralita, at dahil dito ay kailangan nilang mangalap ng halagang panustos sa banal na gawain nilang ito. Kaya naman lumilikha ang marami ng umano’y mga bagay na pangkabanalan, gaya ng mga aklat, mahikling babasahin, medalyon, larawan at rebulto ng mga dios at santo, at marami pang iba. Anila’y gugugulin ang maiipong halaga mula sa pinagbentahan ng mga bagay na nabanggit sa umano’y banal na layunin nilang yaon.

Dahil dito ay madali silang nakaka-ipon ng higit pa sa halaga nilang inaasahan, at sa gayo’y gumagawa alinsunod sa layuning nabanggit. Nguni’t ito’y katotohanang isang napakalaking kadahilanan sa sinoman, na matuksong ariin sa kaniyang sarili ang salaping umano’y nauukol sa mga dukha. Kung magkagayo’y barya na lamang ang makararating sa mga kinauukulan at ang kalakhang bahagi ng halaga ay ginagamit nitong puno ng samahan, at siya’y nagtatamasa ng marangyang buhay. Samantalang ang mga dukha ay patuloy na nagsisigapang sa tila ba walang katapusan nilang kahirapan.

Kung ang pangangalakal ng mga katuruang pangkabanalan ay inaring matuwid ng Dios, noon pa man sanang una ay sinang-ayunan at iniutos na niya ang gayong kalakaran. Nguni’t saliksikin mo man ang bawa’t pahina ng mga matatandang kasulatan ay hindi masusumpungan ang mga bagay na tumutukoy dito. Nangangahulugan lamang na ito’y hindi sa Dios, at maliwanag na gawa-gawa lamang ng tao, at kung sinoman ang may ganap na pagsang-ayon sa karumaldumal na ito’y walang iba, kundi ang entidad ng kasamaan (Satanas).

Dalawa (2) nga lamang ang napakaliwanag na maaaring gawin ng tao sa kalupaan, at ang mga yao’y ang gawang mabuti at gawang masama. Ano man sa makatuwid ang mga bagay na hindi sinasang-ayunan ng Dios ay maipasisiyang gawang masama. O yaong mga bagay na nagpapahayag ng paghihimagsik sa mga kautusan, palatuntunan, at kahatulan ng Ama nating nasa langit ay lumalapat sa gawang masama.

Kaugnay nito’y sulyapan natin ang ilang salita (evangelio ng kaharian) na mismo ay nangagsilabas mula sa bibig ni Jesus hinggil sa pangunahing paksa sa lathalaing ito. Na sinasabi,

MATEO 10 :

7 At samantalang kayo’y nangaglalakad ay MAGSIPANGARAL KAYO, na nangagsasabi, Ang kaharian ng langit ay malapit na.

8  Magpagaling kayo ng may sakit, mangagpabangon kayo ng mga patay, mangaglinis kayo ng mga ketong, mangagpalabas kayo ng mga demonio. TINANGGAP NINYONG WALANG BAYAD, AT IBIGAY NINYONG WALANG BAYAD.

9 Huwag kayong mangagbaon ng ginto, kahit pilak, kahit tanso, sa inyong mga supot.

10  Kahit supot ng pagkain sa paglalakad, kahit dalawang tunika: sapagka’t ANG MANGAGAWA AY KARAPAT-DAPAT SA KANIYANG PAGKAIN.

Ang napakaliwanag sa mga salita na iniluwal ng sariling bibig ni Jesus ay MAGSIPANGARAL (evangelio ng kaharian) ang mga tunay na apostol. Dagdag dito ay pagalingin ang mga may sakit, bumuhay ng mga patay, maglinis ng ketong, at magpalayas ng mga demonio. Sa mga ito nga’y katuwiran na ipamahagi, o ibigay sa mga tao na walang bayad.

Kapansin-pansin sa katuwirang nabanggit na ang PANGANGARAL SA MGA SALITA NG DIOS ang siyang pangunahing layunin, nang suguin nitong Espiritu ng Dios na na kay Jesus ang labingdalawang (12) apostol sa sangbahayan ni Israel. Pangalawa na lang sa layunin ang pagpapagaling, paglilinis, at pagpapalayas na nabanggit sa Mateo 10:8.

Katunayan na ang mga katuruang pangkabanalan ay hindi kailan man maaaring ipangalakal, o pagkakitaan ng salapi, sapagka’t katotohanan na ito’y ibibigay na walang anomang kabayaran. Maging ito may sa pangangaral ng mga salita, sa pamamagitan ng aklat, mahihikling babasahin, video, at iba pang maaaring paglagyan ng salita.

Sa ibang dako ay hindi lamang ang isang tao ay maituturing na maralita (mahirap) mula sa kakapusan niya ng mga materiyal na bagay. Bagkus, ang sagana sa gayong mga bagay, o ang isang mayaman ay itinuturing ding maralita, kung may kakapusan ang kaniyang kamalayan sa mga bagay na may kinalaman sa larangan ng tunay na kabanalan.

Dahil dito ay maliwanag pa sa sikat ng araw na, ang mga taong pagpapangaralan ng mga salita ng Dios nilang mga apostol ay gayon ngang lumalapat sa katawagang maralita. Ito sa makatuwid ang katotohanang binibigyang diin ng pagtulong sa mahihirap. Sapagka’t kung maging husto ang kanilang kaalaman sa larangan ng tunay na kabanalan, ay hindi na nga sila tatawagin pang mahirap, o maralita. Maging sa materiyal ay hindi na rin, sapagka’t may diin ang salita ng Dios tungkol sa libo-libong tumutupad ng kaniyang mga salita. Na sinasabi,

ECL 12 :

13  Ito ang wakas ng bagay; lahat ay NARINIG: IKAW AY MATAKOT SA DIOS, at SUNDIN MO ANG KANIYANG MGA UTOS; sapagka’t ITO ANG BOONG KATUNGKULAN NG TAO.

EXO 20 :

6  At pinagpapakitaan ko ng KAAWAAN ang libolibong UMIIBIG SA AKIN at TUMUTUPAD NG AKING MGA UTOS.

MAL 3 :

10  Dalhin ninyo ang boong IKASAMPUNG BAHAGI sa kamalig, upang magkaroon ng pagkain sa aking bahay, at subukin ninyo ako ngayon sa bagay na ito, sabi ng Panginoon ng mga hukbo, kung hindi ko bubuksan sa inyo ang mga dungawan sa langit, at ihuhulog ko sa inyo ang ISANG PAGPAPALA, na walang sapat na silid na kalalagyan.

GEN 28 :

22  At ang batong ito na aking itinayo na pinakaalaala ay magiging bahay ng Dios; at sa LAHAT NG IBIGAY MO SA AKIN ay walang pagsalang ang IKASAMPUNG BAHAGI AY IBIBIGAY KO SA IYO.

May kahustuhan ang salita ng Dios  hinggil sa mga nagsisitalima sa kaniyang mga kautusan, palatuntunan, at kahatulan. Na lahat sila’y kaniyang kaaawaan, dahil dito ay mabubuksan ang dungawan ng langit, at ihuhulog niya sa kanila ang isang pagpapala, na walang sapat na silid na kalalagyan.

Tungkol sa ikapu (10%) ay hindi lamang sa mga bagay na tinatangkilik ng sinoman ang kahustuhan nito. Kundi sa mga oras na nilalaman ng isang buong araw at gabi, sapagka’t ang mga yao’y kaloob din ng Ama sa ating lahat. Dahil dito ay matuwid lamang na ibalik natin sa kaniya ang ikapu (10%) ng dalawangpu at apat (24) na oras. Sa gayo’y dalawang (2) oras at dalawangpu’t apat (24) na minuto ang gugugulin natin na pagsamba, pagpupuri at pakikipag-ugnayan sa kaniya bawa’t araw na lilipas sa buo nating buhay sa kalupaan.

Kaya kapag masigalang umiiral ang aspetong materiya at espiritu sa larangan ng tunay na kabanalan ay higit na tinatamasa ng mga anak ng pagsunod ang mga nabanggit na biyaya at pagpapala ng Ama nating nasa langit.

Ang pagtulong sa mga dukha ayon sa kahustuhan ng paliwanag ay ganap na tumutukoy sa aspetong Espiritu, at pangalawa na lamang ang tungkol sa materiyal na mga bagay. Ang una nga ay magkakaloob ng mga aral na mula sa kaisaisang Dios na nasa langit. Sa gayo’y hindi kailangan ang anomang bagay upang maipaabot ang katuruang pangkabanalan sa mga kinauukulan. Kaya’t walang anomang maaaring hingin sa iyong kapuwa, matupad lamang ang gayong banal na gawain.

Ano pa’t sa kakulangan ng malay ng marami sa katotohanang ipinahayag namin ay malaki ang naging pagkakamali nilang sa ngayo’y patuloy na kinakalakal ang mga banal na bagay ng Dios, upang magkamal ng salapi, at hayaang manatili sa kaawa-awang kalagayan ang mga dukha.  

Sa gawa nilang ito’y para lang nilang binigyan ng isda ang mga tao, at sa susunod na pagkain ay aasahan nilang muli ang bigay na isda. Hindi nalalaman ng nagbigay na hindi siya nakatulong sa sinoman, bagkus ay tinuruan niya silang umasa sa bigay at bunga nito’y naging tamad silang lahat. Datapuwa’t kung ang katuruang pangkabanalan (evangelio ng kaharian) ang ibibigay sa kanila’y gaya ito na sila’y tinuruan mong manghuli ng isda.


Kung magkagayo’y hindi na nga sila daranas pa ng gutom, sapagka’t marunong na silang humanap ng kanilang makakain, at sila’y naturuan ng maging masipag at maagap sa gayong mga bagay. Bunga nito’y hindi na sila tatawagin pang mga dukha.


Yaon ang matuwid na pagtulong sa kanila, at hindi ang ginagawa ng maraming mapagsamantala sa kasalukuyang panahon. Na ipinangangalakal ang mga katuruang pangkabanalan, upang umano’y gugulin sa pagtulong sa mga maralita. Ang gawang gayon sa makautwid ay lihis na lihis sa katotohanan ng Dios. Sila’y hindi nakatulong sa kanilang kapuwa, bagkus ay tinuruan nila silang umasa na lamang sa mga bigay, at nagbunga ang kamaliang ito ng katamaran sa mga tao. Hindi nga sila makaka-ahon sa gayong kaawa-awang kalagayan, hanggang may mga hangal na magtuturo sa kanila ng katamaran.


Ang isa pang napakaliwanag ay tunay na kinasusuklaman ng Dios ang mga tao na nangangalap ng abuloy sa layuning ipamahagi sa mga mahihirap. Walang kautusan na gayon, kundi ang utos ay magbigay sa mga dukha. Kaya naman kung mayroon kang maitutulong sa mga nagdarahop sa buhay ay huwag mo na ngang paraanin pa sa mga nangangalap nito. Sapagka't kung magkagayon ay maliwanag na malalabag mo ang utos ng Dios. Tunay na masasama at kasuklamsuklam sa paningin ng Ama nating nasa langit ang gayong uri ng mga tao.

Hindi nga lamang sa tinapay (material) nabubuhay ang tao, kundi sa mga salita ng Dios (evangelio ng kaharian). Ano’t ang payak na bagay na ito’y hindi kailan man inunawa ng marami. Sa gayo’y hindi na nga nakapagtataka, kung tawagin man silang ng kaisaiang Dios na mga HANGAL at HIBANG sa kanilang mga sarili. 

ANTI-CRISTO na totoo sa makatuwid silang niwalang kabuluhan ang mahigpit na tagubilin na lumabas mula sa bibig ni Jesus (Mat 10:7-10) hinggil sa pamamahagi ng mga araling pangkabanalan (evangelio ng kaharian) na walang bayad.

Sa pagwawakas ng usaping ito’y narito ang suma-total ng lahat hinggil dito. Ang mga banal na bagay ng Dios na nararapat makarating sa mga dukha na walang bayad ay ikinalakal (ibinenta) ng mga hangal. Nang magkagayo’y nagsibili sila ng ilang mga bagay na umaayon sa pang araw-araw na pangangailangan ng mga dukha, at yao’y ipinamahagi nila kalakip ang kaunting halaga. Datapuwa’t nang ang mga yaon ay maubos na ay narito ang mga dukha na nagsisipaghintay ng kasunod na tulong. Imbis na sila’y magsipag trabaho ay naging gaya ni Juan Tamad na minabuti pang hintaying malaglag sa kaniyang bibig ang bunga ng bayabas, kaysa ito’y pitasin kapagdaka.

Katotohanan na ang nararapat gawin ng isang lingkod ng kabanalan ay ipangaral sa mga kinauukulan ang salita ng Dios (evangelio ng kaharian) na WALANG BAYAD, at sila’y turuang masiglang tumalima sa KAUTUSAN, PALATUNTUNAN, at KAHATULAN na may galak sa kani-kanilang puso? Kung magkagayo’y sino nga ba ang Dios, upang ang gayong katalino at kalugodlugod na anak ay pagkaitan niya ng siksik at liglig na pagpapala.

Kaawa-awa ang una, sapagka’t ang natutunan nila sa mga tampalasan (nagbabanal-banalan) ay ang maging tamad at manatili sa kalagayan ng isang pulubi. Ang gayong ugali ng isang anak sa makatuwid ay hindi kailan man kinagiliwan ng Ama niyang nasa langit. Wakas


GO BACK TO ORASYON (Click here)